Mother Church

 Soms moet je even door denderen, maar het fijnste is het als je níks moet.

Dan zie je meer. En wat hebben we  al veel gezien. Armoede en rijkdom, vlak land en heuvels, zon en regen, sympathieke mensen en  enkele verkeers hufters, eekhoorns, schildpadjes en mooie vogeltjes.

We hebben tijd genomen om te proeven van de Amerikaanse cuisine, en in iedere staat gecheckt hoe het water smaakt dat uit de kraan komt: meestal proef je een stevig chloor-aroma welke in afdronk varieert.

Morgen gaan we weer richting Georgia: er wacht ons een pittig ritje van 5 en half uur langs mooie wegen.

In het plaatsje Blountville gaan we twee dagen midden in de country bijtanken van onze avonturen. Stilstaan. Want ja, dan zie je meer.

Vanochtend zijn we naar The Mother Church of Music, ofwel het Ryman Auditorium geweest. Hier heeft iedereen die iets op muzikaal vlak (heeft) betekend op het podium gestaan. Een prachtig theater met een boeiende historie. Dat het er nog staat heeft het te danken aan musici die massaal voor renovatie en behoud van deze muziektempel hebben gestreden in de jaren zeventig. Politici maar ook Dr. Martin Luther King hebben vanaf het podium mensen toegesproken, maar vooral klonk er muziek. B.B.King, Robert Plant,Etta James, Johnny Cash, Aretha Franklin, Bruce Springsteen,Elvis.. Van de fundamenten tot het plafond zit muziek in het Ryman. Oude en nieuwe. Het hout van het plafond, de muren en de kerkbanken staan er bol van en wij zijn er vol van.